Allah'ın Rahmetinden Ümit Kesme

       Allah'ın Rahmetinden Ümit Kesme

Hikaye edildiğine göre Hz. Musa(a.s) zamanında bir adam tevbesinde durmaz, ne zaman tevbe etse çok geçmeden onu bozarmış. Yirmi yıl bu şekilde tevbe etmiş ve bozmuş. Derken Allah Teala(c.c) Hz. Musa'ya vahyederek: "Falanca kuluma söyle, ona çok kızgınım!" der. Hz. Musa (a.s) mesajı ulaştırınca adam üzülür ve hemen bir çöle giderek Allah Teala'ya şöyle niyaz eder:

      "Ey Allah'ım, rahmetin mi bitti yoksa günahlarım sana zarar  mı verdi? Af hazinelerin mi tükendi yoksa kuluna karşı cimri mi oldun? Hangi günah senin affından büyük ki? Kerem senin kadim bir sıfatın iken günahkarlığım sonradan çıkmış bir sıfattır; benim sıfatım senin sıfatından üstün gelebilir mi? Kullarını rahmetinden esirgersen kimden medet umarlar? Onları kovarsan kime sığınırlar? Ey Allah'ım, rahmetin bittiyse ve beni cezalandırman kaçınılmazsa bütün kullarının günahlarını bana yükle, ben kendimi onlar için feda ediyorum" bunun üzerine Allah Teala (c.c) Hz. Musa'ya (a.s) vahyederek şöyle der :

       "Ey Musa, git ve o kuluma de ki ; Kudretimi, af ve rahmetimi kemaliyle anladığı için günahları yeryüzünü dolduracak kadar çok olsa bile ben onu affettim."
   
        Peygamber Efendimiz (s.a.v.) şöyle buyurur:

      " Tövbe eden günahkar  kulun sesinden Allah'a daha güzel gelen bir ses yoktur.  O kul 'Ya Rabbi' deyince Allah Teala(c.c) 'Buyur ey kulum, dile benden ne istersen. Sen benim kulumsun, Meleklerimden bazıları gibisin. Ben senin sağ yanındayım, sol yanındayım, üstündeyim. Kalbinden daha yakınım. Ey meleklerim! Şahit olun, ben bu kulumu affettim' diye icabet eder."