Cehennemin Korkunç Yüzü

     Cehennemin Korkunç Yüzü

Teberani, el-Mucemul-Evsat'ında Peygamber Efendimiz'in (s.a.v) şöyle buyurduğunu rivayet eder:
     Cebrail (a.s) Allah Resúlüne(s.a.v) bir defasında, her defasından farklı bir surette geldi. Allah Resulü onu karşılayıp dedi ki : " Ey Cibril, bende mi bir şey var, niye seni beti benzi atmış halde görüyorum?" Hz Cebrail (a.s) şöyle dedi:
    "Allah Teala(c.c), cehennemin körüklerini sana anlatmamı emretmemiş olsaydı sana gelmezdim." Allah Resulü: " O halde cehennemin özelliklerini anlat bana" dedi. Hz. Cebrail (a.s) şöyle anlattı:
     "Allah Teala(c.c) cehennemin bin sene boyunca devamlı yakılmasını emretti, sonunda bembeyaz oldu. Sonra bin sene daha yakılmasını emir buyurdu, sonunda kıpkırmızı kesildi. Ardından bin sene daha yakılmasını emretti, sonunda simsiyah oldu. Cehennem ateşi şu an karanlık ve kapkaradır. Kıvılcımları ışık saçmaz, ateşi hiç sönmez. Seni hak peygamber olarak gönderene yemin olsun ki, cehennemden iğne ucu kadar delik açılsa dünyadaki tüm canlılar ölürdü. Seni hak peygamber olarak gönderene yemin olsun ki, Yüce Allah'ın Kuran-ı Kerim'de sıfatlarını belirttiği cehennemliklere ait zincirlerden birinin halkası dünyadaki dağlardan birine konsa onu eritip yerin dibine kadar akıtırdı."
     Bu sırada Allah Resulü (s.a.v) şöyle diyerek araya girdi: " Yeter ey Cebrail, yoksa kalbim parçalanıp öleceğim" sonra Allah Resulü, Hz. Cebrail'in ağladığını görünce şöyle dedi:
      "Ey Cebrail, Allah katında yüksek dereceye sahipken neden ağlıyorsun?"
       Hz. Cebrail(a.s) şöyle cevap verdi:
        " Niye ağlamayayım? Asıl benim ağlamam gerekir. Belki bende şeytan gibi bir sınavla imtihan edilirim. Şeytan da önceden meleklerden biriydi. Belki de Harut ve Marut'un geçtiği gibi bir sınavdan geçebilirim" bunun üzerine Peygamber Efendimiz (s.a.v) ve Hz. Cebrail (a.s) birlikte ağlamaya koyuldular. Gökten bir ses şöyle gelinceye kadar ağladılar:
     " Ey Muhammed! Ey Cibril! Allah Teala (c.c) ikinizi de kendine karşı gelmekten emin kıldı!" Bu olaydan hemen sonra Hz. Cebrail(a.s) göğe çıķtı. Peygamberimiz (s.a.v) de dışarı çıkıp Ensar'dan gülüşen bir kalabalığa rastladı. Onların yanına yaklaşıp şöyle dedi:
      " Cehennem hemen arkanızdayken siz gülüyorsunuz ha! Benim bildiklerimi bilseydiniz az güler çok ağlardınız. Boğazınızdan yemek de su da geçmezdi. Yüksek dağlara çıkar, Allah'a (c.c) niyaz eder dururdunuz."
         Allah Resûlü'nün(s.a.v.) bu sözleri üzerine kendisine şöyle nida edildi:
        "Orta yolu tutun ve Allah'a yaklaşmanın yollarını arayın!"